Page 36 - kayseriden_kopan_turku

Ötüşür bülbüller dertlerim artar hey
Örtün yorganımı da ağam aman değmesin nazar hey”

Bir süre susar kalır Muzaffer Sarısözen. Bir şey söyleyemez. Ahmet Gazi’nin, bu kara yağız Kayseri delikan-
lısının sesinden de, bağlamasından da, bağlama tutuşundan, perdelere basışından da etkilenir. Bu, efemsi
Kayseri türküsü, bağlar onu oturduğu tahta sandalyeye.
İnce belli bardaktan, tavşankanı çayı yudumlarken: “Notasız.” der. “Notaya almak gerek. Notaya alacağım.”
Sonra bakışları bu genç adamın gözlerine dikilir:
“Başka? Daha başka?”

Susar mı dil, istek büyük yerden gelmişse? Vurmaz mı tezeneye parmaklar?

Gesi bağlarında dolanıyorum
Yitirdim yârimi aranıyorum
Bir çift selamına güveniyorum
Gel otur yanıma hallerimi söyleyim
Halimden bilmiyor ben bu yâri neyleyim

Gesi bağlarından gelsin geçilsin
Kurulsun masalar rakı şarap içilsin
Herkes sevdiğini alsın seçilsin
36 Atma anam atma şu dağların ardına

Kimseler yanmasın anam yansın derdime

Gesi bağlarında bir top gülüm var
Hey Allah’tan korkmaz sana bana ölüm var
Ölüm var da şu dünyada zulüm var
Gel otur yanıma hallerimi söyleyim
Halimden bilmiyor ben bu yâri neyleyim

Sözün bittiği yerdir. Muzaffer Sarısözen, bu gencecik, 19 yaşındaki Kayseri delikanlısından, daha da dinler,
daha da. Bildiği ne kadar Kayseri türküsü varsa. Kendi derlediği, duyduğu. Sonra da toplayıp tasını tarağını,
bir başka memleketin düşer tozlu, topraklı, taşlı yollarına.

İkinci Dünya Savaşı yıllarıdır. Ünü, namı civar memleketlere kadar uzanmış, adını duyanın, sesini duyanın
hayranlıkla, saygıyla iç çektiği Kayseri’nin bu ünlü sesinin, sazının, sözünün, civanın, saz tutan ellerine,
bir gün kınalar yakar anası Hanım kadın. Kışlık hırkalar örer kendi elleriyle. Yün çorap örer çift çift. Sarılır
kuzusuna sonra. Öper, koklar, ağlar.
Ve Ahmet Gazi, gider kara bir trenin kara bir vagonunda askere. Önce Kahramanmaraş. Konya sonra. Askerlik
yaptığı yıllarda Konya tavrının bütün türkülerini öylesine öğrenir, çalar, okur, yorumlar ki Konyalılar’ın bile
takdirini kazanır.
Tam dört yıl.

Asker aşı yer karavanadan. Asker türküleri çalar yarenlerine. Hasretlik çeker ne zaman anası aklına gelse