Page 46 - Yılınlı Dağı Kitap

bekledi ve yüceltti. Fakat Araplar bunu görmezlikten
geldi. Arap Şeyhleri İngiliz altınını alınca ordumuza
arkadan saldırdı. Din birliği ve yüzlerce yıllık kültür
beraberliğimizi para ile sattılar. Görüyorum ki burada
da Ermenileri ırkçılıkla, para ve silahla kandırdılar.”
Yunus Çavuş devam ediyordu.
“İsyan bir kere başlamıştı. Arap Yarımadası çok
sıcak bir yer. Su yok, ağaç yok. Karım, kızım ve sizler,
komşularım gözlerimde tütüyordu. İsyancı Araplar
öldürdükleri askerimizin üzerinde altın arıyor, eğri
cembiyeleri ile birçok askerimizin karnını yarıyordu. Bu
yetmezmiş gibi altından diş dolgusu var mı diye
kellesini kesiyordu. Onlardan korktuğumdan değil,
ölümüm bir işe yarasın istiyordum. Sonunda bir gün
bölüğümüzü bin kadar Arap atlısı çevirdi. Çoğunu
öldürdük ama bizden de çok azımız sağ kaldı. “
Misafirlerden Kepişikler’in Emin Efendi yaşını başını
almış bir ihtiyardı. Osmanlı Yunan harbinde, Dömenike
Meydan Muharebesi’nde kazandığımız zaferi anlatırdı.
O savaşta Arap askerleri ile omuz omuza
çarpıştığımızı unutmazdı. Bu yüzden din kardeşimiz,
Arapların askerimize silah çekip arkadan saldırdığına
inanamıyordu. “ Müslümanlar birbirini vurmaz, bu işte
bir yanlışlık var “ diye karşı koydu. Ayrıca Ermenileri de
kayırıyor ve duyduklarımızın hepside söylenti diyordu.
Her türlü idare ve zenginlik Ermenilerde iken, bu kadar
rahat yaşayan bir kavim, deli mi de Müslüman Türklerle
arayı bozsun! Hem sonra yüzlerce yıllık komşumuz,
bize neden saldırsın diyor ve yine de soruyordu.
“ Yahu, Yunan’a ve Urus’a karşı Arap askerleri ile
beraber savaştık. Araplar nasıl olur da bizi arkadan
vurur. Hepimiz Müslüman’ız, din kardeşiyiz, bize
vurulur mu? Onları Haçlı Seferlerine, Hristiyan

38